Campus Utopias II

UTwente, twaalf projecten, dertien ongelukken?

Auteurs

  • Esther Gramsbergen
  • Yağız Söylev

DOI:

https://doi.org/10.7480/overholland.2023.22.246

Samenvatting

Drienerlo, de campus van de Universiteit vanTwente (UT), vertegenwoordigt een van de interessantsteepisodes in de Nederlandse modernearchitectuur en stedenbouw. Bovendien beperkthet belang ervan zich niet alleen daartoe: derealisatie van de campus in Twente was integraalonderdeel van een socio-pedagogisch experiment. Misschien juist daarom groeide de campus uit tot een contact zone tussen verschillende generaties Nederlandse modernisten, van Willem van Tijen (1894-1974) en Samuel van Embden (1904-2000) tot de Forum-groep.
Forum is een Nederlands architectuurtijdschrift dat in de periode 1959-1963, met onder anderen Jaap Bakema, Aldo van Eyck en Herman Hertzberger in de redactie, de bakermat was van het zogeheten structuralisme, waarvoor niet-westerse bouwvormen model stonden, zoals Noord-Afrikaanse kasba’s, Indiaanse pueblo’s en Egyptische mastaba’s en piramides. ‘Het verhaal van een andere gedachte’ waarmee het eerste nummer van de toen nieuwe Forum-redactie opende, keerde zich tegen het ‘functionalisme’ van de oudere generatie modernisten en ontlokte een golf van reacties, waaronder een niet malse kritiek van Van Tijen.
Toch is het juist het open Structuurplan voor de TH Twente (1962) van Van Tijen en Van Embden dat uiteindelijk een ware proeftuin opleverde voor een scala van architectonische idealen en benaderingen. Niet alleen de toonaangevende staaltjes moderne architectuur op de campus getuigen daarvan, maar ook een keur van ongerealiseerde plannen, zoals de inzending voor de prijsvraag voor studentenhuisvesting (1963) van Oswald Mathias Ungers en de slechts ten dele uitgevoerde structuralistische plannen voor het centrum van de campus (1966) van Piet Blom en Bert Smulders, het gebouw voor Toegepaste Wiskunde, Rekencentrum,  Maatschappijwetenschappen en Elektrotechniek (1969) vanLeo Heijdenrijk en Jos Mol en de piramiden en mastaba’s voor studentenhuisvesting (1970) van Herman Haan.

Citeerhulp

Gramsbergen , E., & Söylev , Y. (2023). Campus Utopias II: UTwente, twaalf projecten, dertien ongelukken?. OverHolland, 14(22), 142–164. https://doi.org/10.7480/overholland.2023.22.246

Gepubliceerd

2023-11-22

Nummer

Sectie

Artikelen

Biografieën auteurs

Esther Gramsbergen

Esther Gramsbergen (1964) voltooide in 1989 de studie architectuur aan de Faculteit Bouwkunde van de TU Delft. Ze werkte voor diverse architectenbureaus, waaronder Karelse van der Meer Architecten en de ArchitectenCie. Sinds 1999 is ze als universitair docent architectonisch ontwerpen verbonden aan de Faculteit Bouwkunde van de TU Delft en sinds 2009 redacteur van het tijdschrift OverHolland. In 2014 promoveerde ze aldaar op het proefschrift Kwartiermakers in Amsterdam. Ruimtelijke transformatie onder invloed van stedelijke instellingen, 1580-1880, waarvan bij uitgeverij Vantilt een handelseditie verscheen. In aansluiting hierop richt haar huidige onderzoek zich op de rol van stedelijke instellingen, zoals universiteiten, in meer recente transformaties van Hollandse steden. In 2020 initieerde ze samen met Ayşen Savaş en Yağız Söylev het programma Campus Utopias.

Yağız Söylev

Yağız Söylev (1991) is architect en onderzoeker. Hij behaalde in 2018 cum laude zijn masterdiploma architectuur aan de TU Delft. Bij de Biënnale di Venezia in dat jaar was hij de associate curator van het Paviljoen van Turkije. Zijn werk was te zien in internationale tentoonstellingen zoals Istanbul Design Biënnale en Shenzhen UABB. Hij neemt deel aan verschillende de onderwijs- en onderzoeksactiviteiten van de afdeling Architectuur aan de Faculteit Bouwkunde van de TU Delft, waaronder het Campus Utopias programma. Sinds 2021 is hij samen met Yvonne van Mil verantwoordelijk voor de cartografische studies in OverHolland.